دکلمه «زیباست آزادی» با صدای پرویز پرستویی

من که هر آنچه داشتم اول ره گذاشتم
حال برای چون تویی، اگر که لایقم، بگو...

تا گل غربت نرویاند بهار از خاکِ جانم
با خزان‌ت نیز خواهم ساخت...

گر چه خشتی از تو را حتی به رویا هم ندارم
زیر سقف آشنایی‌ها می‌خواهم بمانم

بی‌گمان زیباست آزادی؛ ولی من چون قناری
دوست دارم در قفس باشم، که زیباتر بخوانم

در همین ویرانه خواهم ماند و از خاک سیاه‌ش
شعرهایم را به آبی‌های دنیا می‌رسانم...

گر تو مجذوبِ کجا آباد دنیایی
من اما جذبه‌ای دارم که دنیا را به اینجا می‌کشانم...

نیستی شاعر که تا معنای حافظ را بدانی
ور نه بیهوده نمی‌خواندی به سوی عاقلانم

عقل یا احساس! حق با چیست؟
پیش از رفتن ای خوب
کاش می‌شد این حقیقت را بدانی
یا بدانم...

شعر: محمدعلی بهمنی